သူပုန္ေက်ာင္းသားတဦးရဲ႕ မာရသြန္ခရီး (၄၈)
ထက္ေအာင္ေက်ာ္ October 17, 2012
သံ႐ံုးကို ဝင္စီးတဲ့အဖြဲ႔ ေခါင္းေဆာင္ ကုိေဂ်ာ္နီကုိ နယ္စပ္စခန္းတခုတြင္ ေတြ႔ရစဥ္
ရတ္ခ်ပူရီေဆး႐ံုစီးနင္းမႈကို ဦးေဆာင္ခဲ့တဲ့ ကိုေဗဒါ (ဆံပင္ရွည္ႏွင့္ ပုဂၢိဳလ္) ကုိ နယ္စပ္စခန္းတခုတြင္ ေတြ႔ရစဥ္
သံ႐ံုးသိမ္း ေသနတ္သမားနွင့္ အင္တာဗ်ဳးျခင္း
အဲဒီလုိ ဘာ ID မွ မရွိတာကုိက ကံေကာင္းသြားတယ္ ေျပာရမလားပါပဲ။ တျခားသတင္းေထာက္ေတြ သံ႐ံုးေရွ႕ေျပးေနခ်ိန္မွာ သူတုိ႔လုိ မေျပးနုိင္တဲ့က်ေနာ္က ႐ံုးခန္းက်ဥ္းက်ဥ္းထဲမွာ ဖုန္းတဂြမ္ဂြမ္ ဆက္ရင္းနဲ႔ NGO သတင္းရပ္ကြက္ဆီကေန သံ႐ံုးဖုန္းနံပတ္တခု ရလိုက္ပါတယ္။ ရမ္းသမ္းၿပီးနွိပ္ထည့္လုိက္ေတာ့ “ဆ၀ါဒီခပ္” ဆုိၿပီး ဖုန္းကုိင္တဲ့လူက ထုိင္းလုိေျပာပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီလူ႔အသံ ထုိင္းအသံ မဟုတ္ဘူးဆုိတာကို ရိပ္မိတာနဲ႔ ထုိင္းလုိျပန္မေျပာေတာ့ဘဲ “က်ေနာ္ DVB ကပါ။ အဲ …” ဆုိၿပီး စကားဆက္ဖုိ႔ အရွိန္ယူေနတုန္း။ “DVB ေနာ္ေ၀လား။ ဘယ္သူလဲမသိဘူး” ဆုိၿပီး ဖုန္းကိုင္တဲ့ပုဂၢိဳလ္က ျပန္ေမးပါတယ္။ တကယ္က က်ေနာ့္သတင္းေထာက္အမည္ ”ထက္ေအာင္ေက်ာ္” ဆုိတာကို ေျပာရမယ့္အစား ေမ့ၿပီးေတာ့ အမည္ရင္းျဖစ္တဲ့ “၀င္းထိန္ပါ … က်ေနာ္။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ အဲဒီ … ဟုိကိစၥ ဘာေျပာလုိ႔ရမလဲ၊ ေနာက္ဆုံးအေျခေန” ဆုိၿပီး အစီစဥ္တက်မဟုတ္တဲ့ ေမးခြန္းေတြ ထြက္သြားပါတယ္။
”ေၾသာ္ … ေနာ္ေ၀းအသံကိုလား။ ဟုတ္ကဲ့ က်ေနာ္တုိ႔သိမ္းထားတယ္။ သံ႐ံုးကို စီးထားလုိက္ၿပီ” ဆုိၿပီး အဲဒီပုဂၢိဳလ္က ေျပာပါတယ္။ တကယ္က အဲဒီအခ်ိန္မွာ အေသခ်ာ ေမးခြန္းဆက္ေမးရမယ့္အစား အေတြ႔အႀကံဳမရွိေသးတဲ့ သတင္းေထာက္ပီပီ “ဒီနံပါတ္က သံ႐ံုးနံပါတ္ဟုတ္ပါတယ္ေနာ္” ဆုိၿပီး သြားေမး မိပါတယ္။ ေတာ္ေသးတယ္။ ဟုိဖက္ကပုဂၢိဳလ္က စိတ္ဆုိးၿပီး ဖုန္းခ်မသြားလုိ႔။ ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္စေမးတဲ့ ေမးခြန္းကၾကည့္ပါဦး၊ “ခင္ဗ်ားတုိ႔ ဘာေျပာခ်င္လဲ။ ေျပာခ်င္တာေတြအကုန္လုံး ေျပာထားခဲ့ဗ်ာ” တဲ့။
“က်ေနာ္ဘာမွ မေျပာနုိင္ေသးဘူး။ စတိတ္မန္႔ထဲမွာ ပါသေလာက္ပဲ ေျပာနုိင္ဦးမယ္။ နုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသားအားလုံး လႊတ္ေပးဖုိ႔နဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ေဆြးေႏြးဖုိ႔ က်ေနာ္တုိ႔ ေတာင္းထားပါတယ္။ ခင္ဗ်ား စတိတ္မန္႔ ရၿပီးၿပီမုိ႔လား” လုိ႔ ျပန္ေမးပါတယ္။ မရေသးရင္ Fax နံပါတ္ေပး၊ သူပုိ႔ေပးမယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔႐ံုးက ပုန္းလွ်ိဳးကြယ္လွ်ိဳး ဖြင့္ထားရတာဆုိေတာ့ ျပႆနာျဖစ္ေနတဲ့အရပ္ဆီ Fax နံပါတ္ေပးလုိ႔ ဘယ္ျဖစ္မလဲ။ ဒါနဲ႔ အသံနဲ႔ လိုခ်င္လုိ႔ပါ။ ဘာညာ ညွိရတာ တမိနစ္ေလာက္ၾကာသြားပါတယ္။ ၿပီးေတာ့မွ က်ေနာ္ေမးမယ္၊ ခင္ဗ်ားေျဖဗ်ာ ဆုိၿပီးေျပာေတာ့ “အုိေက” လုိ႔ သူကဆုိပါတယ္။
ခင္ဗ်ားတုိ႔က ဘယ္အဖြဲ႔ကလဲ။ ဘာေၾကာင့္ အခုလုိ၀င္စီးတာလဲ ဆုိၿပီး စေမးျဖစ္ပါတယ္။ “က်ေနာ္တုိ႔က ဘယ္အဖြဲ႔အစည္းရဲ႕ လက္ေအာက္ခံမွမဟုတ္ဘူး။ Vigorous Burmese Students Warrior စြမ္းအားျမင့္ ေက်ာင္းသားစစ္သည္ေတာ္မ်ားအဖြဲ႔။ ဘယ္အဖြဲ႔နဲ႔မွ မဆုိင္ဘူး။ အခုမွ အသစ္ဖြဲ႔တဲ့အဖြဲ႔” ဆုိၿပီး အဲဒီပုဂၢိဳလ္က ေျပာပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ဘာေၾကာင့္ ၀င္သိမ္းလဲဆုိေတာ့ ဒီေကာင္ေတြက ျပည္သူက ေရြးခ်ယ္ခန္႔အပ္ထားတဲ့ လူေတြမဟုတ္ဘူး။ သူ႔ဟာသူ ေသနတ္နဲ႔ အာဏာသိမ္းၿပီး ေလွ်ာက္လုပ္ေနတာ။ က်ေနာ္တုိ႔က ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြပဲ။ ျပည္သူဘက္က လူေတြပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ၀င္သိမ္းတာလုိ႔ အဲဒီ ပုဂၢိဳလ္က ေျပာပါတယ္။
ဒီကိစၥကိုခင္ဗ်ားတုိ႔ ဘယ္လုိေျဖရွင္းမွာလဲ။ ထုိင္းအာဏာပုိင္ေတြနဲ႔ ညွိမွာလားဆုိၿပီး ဆက္ေမးေတာ့ “မိထားတဲ့ ဓားစားခံေတြကိုဖမ္းၿပီး ေတာ္လွန္ေရးနယ္ေျမကို ျပန္ဆုတ္မယ္။ ထုိင္းနဲ႔ ညွိမယ္။ ထုိင္းကုိ ေစာ္ကားတာ မဟုတ္ဘူး။ ျမန္မာသံ႐ံုးဟာ ျမန္မာပုိင္နက္ထဲမွာပဲ ရွိတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ လက္နက္ခ်ဖုိ႔ မရွိဘူး။ က်ေနာ္တုိ႔နဲ႔အတူ မဟာမိတ္ God Army လည္း ပါတယ္။ ခင္ဗ်ားတုိ႔အေနနဲ႔ Mediator လုိင္းကေန ၀င္ေပးနုိင္ရင္ေကာင္းမယ္။ မဟုတ္ရင္ အားလုံးေသကုန္မယ္။ လက္နက္ခ်ဖို႔မရွိဘူး” ဆုိၿပီး အဲဒီ ပုဂၢိဳလ္က ဆက္ေျပာပါတယ္။
တကယ္က အဲဒီလုိ အရွိန္ေကာင္းေနတုန္း ေမးခြန္းေတြ ဆက္တုိက္ေမးသင့္တယ္ ထင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္စိတ္ထဲ ဒီလူ တကယ္ေျပာေနတာေရာ ဟုတ္ရဲ့လား။ သံ႐ံုးနံပါတ္ေရာ ဟုတ္ရဲ႕လားဆုိၿပီး သံသယ ထပ္၀င္လာျပန္ပါတယ္။ “ခင္ဗ်ား သံ႐ံုးထဲကေျပာေနတာ ဟုတ္ပါတယ္ေနာ္။ ခင္ဗ်ားနာမည္နဲ႔ တာ၀န္ကုိ ေျပာနုိင္မလားဗ်။ က်ေနာ္ အတည္ျပဳခ်က္ ယူခ်င္လုိ႔ပါ” ဆုိၿပီး သြားေမးမိျပန္ပါတယ္။
”နာမည္။ နာမည္က အကုန္လုံးသိေနၿပီဗ်။ By Name နဲ႔ေတာင္ Fax ေတြ၀င္လာေနၿပီ။ က်ေနာ့္နာမည္ ေဂ်ာ္နီပဲ” ဆုိၿပီး အဲဒီပုဂၢိဳလ္က ေျဖပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေသနတ္သံေတြ၊ မွန္ျပဴတင္းကြဲသံေတြ ၾကားလုိက္ရပါတယ္။ ”ဒါပဲေနာ္။ က်ေနာ္ ထုိင္းအာဏာပုိင္ေတြနဲ႔ စကားေျပာရဦးမယ္” လုိ႔ေျပာၿပီး ဖုန္းခ်သြားပါတယ္။ အဲဒါဟာ အေတြ႔အႀကံဳ နုေသးတဲ့ သူပုန္လူထြက္ခါနီး သတင္းေထာက္ေပါက္စနဲ႔ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕လယ္ေခါင္က ျမန္မာသံ႐ံုးကုိ စီးထားသူ ေသနတ္သမားတုိ႔ရဲ႕ ပထမဆုံး အင္တာဗ်ဴးပါပဲ။
တကယ္ကေတာ့ နုိင္ငံတကာ သတင္းဌာနေတြမွာဆုိရင္ ဒီလုိ အၾကမ္းဖက္စီးနင္းမႈေတြ၊ ဓားစာခံကိစၥေတြအတြက္ အထူး သတင္းေထာက္ေတြ ရွိတယ္လုိ႔ဆုိပါတယ္။ ဒီ ဘာသာရပ္အတြက္ အထူးေလ့က်င့္ထားတဲ့ သတင္းသမားေတြေပါ့။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တုိ႔ ျမန္မာသတင္းေလာကမွာေတာ့ အခုခ်ိန္အထိ ဒါမ်ဳိးေလ့က်င့္ထားတာ၊ ဒီဘာသာရပ္ကုိ သင္ၾကားတယ္ဆုိတာမ်ဳိး မၾကားမိေသးပါဘူး။ ေနာက္တခါ ဒီလုိျဖစ္ရပ္ဟာ ဆယ္နွစ္ေလာက္ၾကာမွ တခါေလာက္ ေပၚတဲ့ကိစၥမ်ဳိးဆုိေတာ့ ခန္႔မွန္းဖုိ႔ သိပ္မလြယ္။ နီးတဲ့လူ၊ ဖုန္းရတဲ့လူကပဲ ေမးလုိက္တာ သဘာ၀က်တယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္။
ဒါက အခုမွ စဥ္းစားမိတဲ့ အခ်က္ေတြပါ။ အဲဒီအခ်ိန္ကေတာ့ ရင္တုန္ပန္းတုန္ျဖစ္ေနၿပီး ဘာလုပ္္လုိ႔ ဘာကုိင္ရမွန္းမသိပါ။ ဒီအင္တာဗ်ဴး ၿပီးသြားတဲ့အထိ က်ေနာ့္စိတ္ထဲ ယုံတ၀က္၊ မယုံတ၀က္ျဖစ္ေနဆဲ။ က်ေနာ္ေဘးမွာနားေထာင္ေနၾကတဲ့ ကိုတင့္ေဇာ္နဲ႔ ကိုမင္းေဇာ္ေရႊတုိ႔ကေတာ့ လက္မ ေထာင္ျပေနၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတုိ႔က အစအဆုံး ၾကားရတာမဟုတ္။ က်ေနာ္ေမးေနတဲ့ အသံပဲၾကားရၿပီး ဟုိဘက္ကေျဖသံကုိ မၾကားနုိင္။ အဲဒီကာလ DVB ဟာ ဆင္းရဲေနဆဲ ျဖစ္တဲ့အတြက္ တယ္လီဖုန္းနဲ႔ အသံဖမ္းစက္ၾကား ခ်ိတ္ေပးတဲ့ ေဒၚလာ ၃၀ တန္ ၾကားခံကိရိယာကုိေတာင္ မ၀ယ္နုိင္ေသး။ ဘန္ေကာက္ဗ်ဴ႐ုိတာ၀န္ခံ ကိုခင္ေမာင္၀င္း ဆင္ေပးထားတဲ့ ကုိယ္ဘာသာ ေဘးမွာ အေပါက္ေဖာက္ထားတဲ့ တယ္လီဖုန္းကုိ ၀ုိင္ယာႀကိဳးအသြယ္သြယ္နဲ႔ဆက္ၿပီး အသံဖမ္းေနရတဲ့အဆင့္မွာပဲ ရွိပါေသးတယ္။
ဒီလုိနဲ႔ ေအာ္စလို႐ံုးက ဖုန္းေခၚလာခ်ိန္ကုိေတာင္ မေစာင့္နုိင္ေတာ့ပါဘူး။ ကုိယ္ကပဲ အရင္ ေခၚၿပီး သံ႐ံုးကို စီးထားတဲ့ အဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္နဲ႔ အင္တာဗ်ဳးရထားတဲ့အေၾကာင္း၊ အျမန္ပုိ႔ခ်င္ေၾကာင္း ေျပာလုိက္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ ေအာ္စလုိ႐ံုး တာ၀န္က် သတင္းအယ္ဒီတာက ကုိ၀င္းနုိင္ဦး (ေနာက္ပုိင္း RFA ကို ေျပာင္းသြားသူ) ျဖစ္ပါတယ္။ သူလည္း က်ေနာ္အင္တာဗ်ဳးရတာကို အေတာ္အံ့ၾသေနပုံရပါတယ္။ က်ေနာ္ ကုိယ္တုိင္လည္း အံ့ၾသေနတုန္း။
အဲဒီကာလေတြဟာ အခုေခတ္လုိ အြန္လုိင္းဆက္သြယ္ေရး သိပ္မေကာင္းေသးတဲ့အတြက္ တေနရာနဲ႔တေနရာ ဆက္သြယ္ အႀကံဉာဏ္ေတာင္းဖုိ႔ သိပ္မလြယ္ေသးပါ။ ဆုိလုိတာကေတာ့ အခုေခတ္မွာ ဆုိရင္ ဆက္သြယ္ေရး လြယ္ကူတဲ့အျပင္ ရံုးခန္းေတြလည္း စနစ္တက်ရွိတဲ့ေနတဲ့အတြက္ အေရးႀကီး အင္တာဗ်ဳးတခုခု မလုပ္ခင္မွာ ဘယ္လုိေမးခြန္းေတြ ေမးသင့္တယ္ဆုိတာကုိ အယ္ဒီတာေတြ။ တာ၀န္ရွိ သူေတြနဲ႔ တုိင္ပင္အႀကံဉာဏ္ေတာင္းဖုိ႔ လြယ္ပါတယ္။ အဲဒီကာလကေတာ့ ေျမေအာက္တပုိင္းသတင္း ဌာနလုိျဖစ္ေနတဲ့အခါက်ေတာ့ က်ေနာ္ေဘးမွာ ေမးျမန္းတုိင္ပင္ဖုိ႔ ဘယ္အယ္ဒီတာမွမရွိ။ ေနာ္ေ၀းကလူေတြကလည္း အိပ္ရာက မထေသးဆုိေတာ့ ဘယ္လုိမွ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ဖုိ႔ အခ်ိန္မရလုိက္ပါ။ ေနာက္တခါ က်ေနာ္ ကိုယ္တုိင္လည္း ဖုန္းရဖုိ႔ပဲ နင္းကန္ေလွ်ာက္ေခၚေနၿပီး (ဖုန္းရမယ္လုိ႔ သိပ္ထင္မထားေပမယ့္) တကယ္လုိ႔ ဖုန္းရရင္ ဘာေတြေမးမယ္ဆုိတာကို ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားဖုိ႔ အားနည္းခဲ့တယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္။
ဒီလုိနဲ႔ ည ၇ နာရီ ၄၅ မိနစ္မွာလႊင့္တဲ့ အဲဒီ အင္တာဗ်ဳးကို နားေထာင္ၿပီးတဲ့ေနာက္ က်ေနာ္ အိမ္္ျပန္လာပါတယ္။ သိပ္မၾကာပါဘူး။ က်ေနာ့္ဆီ ၀င္လာတဲ့ဖုန္းေတြက မနည္းလွ။ အဲဒီထဲမွာ အခု ၂၀၁၂ ခုနွစ္ စက္တင္ဘာလအတြင္း ျမန္မာနုိင္ငံဆီ သြားေရာက္ေလ့လာေနၾကတဲ့ ABSDF ဥကၠ႒ေဟာင္းေတြျဖစ္တဲ့ ေဒါက္တာ နုိင္ေအာင္နဲ႔ ကိုမုိးသီးဇြန္တုိ႔က ထိပ္ဆုံးပါပဲ။ ၿပီးေတာ့ တျခားသတင္းဌာနက လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္ သတင္းေထာက္ေတြ။ သူတုိ႔ အဓိကေမးတာက ဘယ္နံပါတ္နဲ႔ရလဲ။ အဲဒီနံပါတ္ ေပးနုိင္မလားေပါ့။ တကယ့္ က်ဥ္းထဲက်ပ္ထဲပါပဲ။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္က ABSDF အရန္ ဗဟုိေကာ္မီ၀င္ ျဖစ္ေနတုန္း။ ကုိနုိင္ေအာင္က ဥကၠ႒၊ ကုိမုိးသီးဇြန္က ဒု ဥကၠ႒ ဆုိေတာ့ သူတုိ႔ေတာင္းတာကို က်ေနာ္မေပးလုိ႔ ဘယ္သင့္ေတာ္ပါ့မလဲ။ တဖက္ကလည္း ကုိယ့္သတင္းရင္းျမစ္ကုိ မေပးခ်င္ျပန္ဘူး။ အဲဒါနဲ႔ က်ေနာ္ တကယ္ေခၚလုိ႔ရတဲ့နံပါတ္နဲ႔ ေခၚလုိ႔မရတဲ့ နံပါတ္ ႏွစ္မ်ိဳးကုိတြဲၿပီး “အဲဒီနံပါတ္ ႏွစ္ခုစလုံးကုိသာ ေခၚၾကည့္ပါ။ တလုံးမဟုတ္ တလုံးရနုိင္ပါတယ္” လုိ႔ ေျပာၿပီးေပးလုိက္ပါတယ္။
တျခားသတင္းဌာနေတြက လုပ္ေဖၚ ကုိင္ဖက္ေတြကိုလည္း ဒီလုိပဲ ေပးလုိက္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကံေကာင္းတာလား။ ကံဆုိးတာလား မေျပာတတ္။ က်ေနာ္ကလဲြၿပီး ဘယ္သူမွ ကုိေဂ်ာ္နီနဲ႔ အင္တာဗ်ဳး မရလုိက္ပါဘူး။ ကံဆုိးတယ္ ဆုိတာကေတာ့ ဘယ္သူမွမရဘဲ က်ေနာ္တဦးတည္းသာ အင္တာဗ်ဳးရတဲ့အတြက္ က်ေနာ္နဲ႔ ကုိေဂ်ာ္နီတုိ႔ နဂုိကတည္းက အဆက္သြယ္ ရွိထားလားဆုိၿပီး သံသယ ၀င္ၾကတဲ့အမႈပါ။
ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ အဲဒီေန႔ည ၁ နာရီခဲြေလာက္မွာ ကုိေဂ်ာ္နီနဲ႔က်ေနာ္ ဖုန္းတခါ ထပ္ရလုိက္ပါေသးတယ္။ မနက္ျဖန္ ေသနုိင္တယ္လို႔ ထင္ထားတဲ့ ကိုေဂ်ာ္နီဟာ သူ႔ရင္ထဲရွိတဲ့ စကားေတြအားလုံးကုိ အဲဒီညက ေျပာသြားခဲ့ပါတယ္။
“ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ေသလူအျဖစ္ သေဘာထားၿပီး ဒီကိစၥကို ေဆာင္ရြက္တာပါ။ က်ေနာလည္း AB ရဲေဘာ္ေဟာင္းပါပဲ။ က်ေနာ္တို႔ ေရွ႕တန္းမွာတိုက္ေနတာ နွစ္ေတြၾကာခဲ့ေပမယ့္ ဘာမွ မထူးလာဘူးဗ်ာ၊ ပြန္း (စစ္တုရင္ ကစားပြဲမွ စစ္သည္႐ုပ္) ေတြနဲ႔ တိုက္ေနလို႔ ဘာမွမထူးဘူး၊ Key ေတြ၊ ထိပ္မွာထိုင္ပီး အမိန္႔ေပးေနသူေတြကို ရွင္းပစ္နိုင္မွ ျမန္မာနိုင္ငံအေျခေနက ေျပာင္းမွာဗ်” ဆုိတဲ့ စကား အပါအ၀င္ လက္ရွိနုိင္ငံေရး အေျခအေနအေပၚ သူ႔အျမင္၊ ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြဟာ စစ္မတုိက္ဘဲ ဆယ္မီနာေတြ၊ အစည္းေ၀းေတြပဲ လုပ္ေနၾကၿပီး အခ်ိန္ျဖဳန္း၊ ေငြျဖဳန္း လုပ္ေနျကတယ္ဆုိၿပီး ကုိေဂ်ာ္နီေျပာသြားတာကို က်ေနာ္မွတ္မိေနပါတယ္။
AK 47 တဖက္၊ ခြပ္ေဒါင္းအလံ တဖက္နဲ႔ ကမာၻေက်ာ္သြားသူမ်ား Continue reading “ပြန္း (စစ္တုရင္ ကစားပြဲမွ စစ္သည္႐ုပ္) ေတြနဲ႔ တိုက္ေနလို႔ ဘာမွမထူးဘူး၊”
You must be logged in to post a comment.