CREDIT ELEVEN MEDIA အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ဥကၠ႒ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ဖက္ဒရယ္စနစ္ ေဖာ္ေဆာင္ရာ၌ ရွစ္ျပည္နယ္ႏွင့္ ဗမာျပည္နယ္ သတ္မွတ္ေရးကို မိမိတစ္ဦးတည္း၏ အျမင္ျဖင့္ မေျပာလိုေၾကာင္း.
“အခု ေျပာေနတာေတြ အကုန္လံုးရဲ႕ အခ်ဳပ္က ၂၀၀၈ အေျခခံ ဥပေဒေပၚ မူတည္တယ္။ ဒီအေျခခံ ဥပေဒအရ ဘာမွျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒီေတာ့ အေျခခံဥပေဒကို ဘယ္လိုျပင္ၾကမလဲ။ အားလံုးပါ၀င္တဲ့ ညီလာခံႀကီး တစ္ခုကို လုပ္ရမယ္။ ဒီညီလာခံ ျဖစ္ဖို႔အတြက္ ဘယ္လိုေတာင္းဆိုမလဲ ဆိုတာကို အရင္ဆံုး စဥ္းစားဖို႔ လိုတယ္။ အဲဒီညီလာခံကေနမွ ရလာတဲ့ အေျဖအရ လုပ္ၾကရမွာပဲ ျဖစ္တယ္” ဟု ဦး၀င္းတင္က ဆိုပါသည္။
“အမွန္ကေတာ့ လက္ရွိရွိေနတဲ့ အေျခခံဥပေဒကို ဘာေတြဟာ ျပင္သင့္တယ္။ ဘာေတြဟာ မျပင္သင့္ဘူး ဆုိတာကို ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ရွိေနတဲ့ လူမ်ဳိးစံုက ေဆြးေႏြးၿပီးေတာ့မွ ျပင္သင့္တာ ျပင္ဖို႔ပဲ။ ဖြဲ႕စည္းပံု ဥပေဒ ခဏခဏ ဖ်က္လိုက္၊ အသစ္ဆြဲလုိက္ ဆိုရင္ေတာ့ မေကာင္းဘူး” ဟု သခင္ခ်န္ထြန္းက ေျပာပါသည္။
“လက္ရွိႏိုင္ငံေရး အခင္းအက်င္းမွာ တိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးစုေတြဟာ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္၊ ကိုယ္ပိုင္ျပ႒ာန္းခြင့္ တန္းတူရည္တူ ခြင့္ေတြကို တင္းျပည့္က်ပ္ျပည့္ ရႏိုင္သေရြ႕၊ ရေအာင္ စနစ္တက် ခ်ဥ္းကပ္ေဆာင္ရြက္ သင့္တယ္။ ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒျပင္တာ ျဖစ္ျဖစ္၊ အသစ္ေရးတာ ျဖစ္ျဖစ္မွာ အဲဒီ အခြင့္အေရးေတြကို တိတိက်က် ေဖာ္ျပထားတာမ်ဳိး ပါ၀င္ဖို႔ ၀ိုင္း၀န္းေဆာင္ရြက္ သင့္တယ္” ဟု ႏိုင္ငံေရးေဆာင္းပါးမ်ား ေရးသားေနသူ ေဒါက္တာရန္မ်ိဳးသိမ္းက ေျပာၾကားသည္။
ထို႔အျပင္ တိုင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္မ်ား အေနျဖင့္ မိမိတို႔၏ လိုလားခ်က္မ်ားကို ျပင္းထန္ေသာ အယူအဆမ်ားျဖင့္ မေတာင္းဆိုသင့္ဘဲ အားလံုးပါ၀င္ၿပီး ႏိုင္ငံေရး နည္းလမ္းအရ ျပဳလုပ္ေသာ စကား၀ိုင္းမ်ားျဖင့္ ေဆြးေႏြးအေျဖရွာသင့္ေၾကာင္းႏွင့္ ျပင္းထန္ေသာ အယူအဆမ်ားက ခရီးမေပါက္ႏိုင္ ျဖစ္မည္ကို သတိထားသင့္ေၾကာင္း ေျပာဆိုခဲ့ၾကသည္။
တိုင္းရင္းသားမ်ားက ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု ျဖစ္ေပၚရန္ ေခတ္အဆက္ဆက္ ေတာင္းဆိုခဲ့ရာမွာ လက္ရွိအခ်ိန္တြင္ ဒီမိုကရက္တစ္ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု တည္ေထာင္ရန္ဆိုေသာ ေတာင္းဆိုမႈမ်ား ရွိေနပါသည္။ စစ္မွန္ေသာ ဖက္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စုႏွင့္ ဒီမိုကရက္တစ္ ဖက္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စုသည္ အဓိပၸာယ္ မကြဲျပားေသာ္လည္း ဒီမိုကေရစီကို အေျခခံေသာ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု ပံုစံက ပိုမိုေကာင္းမြန္ေၾကာင္း ေျပာဆိုမႈမ်ား ရွိပါသည္။
“ဒီဖက္ဒရယ္ ဒီမိုကရက္၊ ဖက္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စုလို႔ ေျပာလိုက္တာက ဖက္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စုအတြင္းမွာ က်င့္သံုးမယ့္ ႏိုင္ငံေရး စနစ္ေပါ့။ Political System က Democratic System ကို သံုးမယ္လို႔ ေျပာလိုက္တဲ့ သေဘာပါပဲ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ တခ်ဳိ႕ဖက္ဒရယ္စနစ္ တုိင္းျပည္ေတြမွာ ဒီမိုကရက္တစ္ စနစ္ကို မသံုးဘဲနဲ႔ အာဏာရွင္စနစ္တို႔၊ ဆိုရွယ္လစ္ ကြန္ျမဴနစ္စနစ္တို႔၊ တစ္ပါတီစနစ္တို႔လို သံုးတဲ့အတြက္ တခ်ဳိ႕ဖက္ဒရယ္ တုိင္းျပည္ေတြက ၿပိဳကြဲခဲ့ရတာ ရွိတယ္။ ဒါက ႏိုင္ငံေရး စနစ္အမွားေၾကာင့္ ျဖစ္တာ။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔က ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု တည္ေဆာက္မယ္ဆိုရင္ ႏုိင္ငံေရး စနစ္ကိုလည္း အမွားခံလို႔ မရဘူး။ ႏိုင္ငံေရး စနစ္ကလည္း ဒီမိုကရက္တစ္ ႏိုင္ငံေရးစနစ္ျဖစ္ဖို႔ လုိတယ္” ဟု ဗိုလ္မွဴးႀကီး ခြန္ဥကၠာက ဆိုပါသည္။
“ကြၽန္ေတာ္တို႔က သီအိုရီအရ ေဆြးေႏြးတယ္ဆိုေပမယ့္ ျပည္သူလူထုရဲ႕ သေဘာထားက အေရးႀကီးလာတယ္။ ျပည္သူလူထုရဲ႕ ဆႏၵ၊ သူတို႔ရဲ႕ အသံ။ အေရးအႀကီးဆံုးပဲဗ်။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ တုိင္းျပည္မွာ Permanent Constitution တစ္ခု ေပၚလာဖို႔ဆိုရင္ ျပည္သူလူထုရဲ႕ ပါ၀င္ပတ္သက္မႈနဲ႔ သူတို႔ရဲ႕အသံ၊ သူတို႔ရဲ႕ဆႏၵ ေရာင္ျပန္ဟပ္ဖို႔ လိုတယ္ဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ သေဘာေပါက္တယ္” ဟု ဗိုလ္မွဴးႀကီး ခြန္ဥကၠာက ဆက္လက္ေျပာၾကားသည္။
အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ဥကၠ႒ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ဖက္ဒရယ္စနစ္ ေဖာ္ေဆာင္ရာ၌ ရွစ္ျပည္နယ္ႏွင့္ ဗမာျပည္နယ္ သတ္မွတ္ေရးကို မိမိတစ္ဦးတည္း၏ အျမင္ျဖင့္ မေျပာလိုေၾကာင္း ဆိုပါသည္။
“အဲဒါက ေဆြးေႏြးယူရမွာပဲ။ အန္တီတစ္ေယာက္တည္း သေဘာထားနဲ႔ ဘယ္လိုေျပာလို႔ ရမွာလဲ။ ဒီပုံစံကို ရွမ္းတိုင္းရင္းသားေတြအျပင္ အျခားတိုင္းရင္းသားေတြေရာ ဘယ္လိုျမင္သလဲဆိုတာ ဟိုဘက္ဒီဘက္ ညိႇႏိႈင္းေဆြးေႏြး ရမွာပဲ” ဟု ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ေျပာၾကားခဲ့သည္။
၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒႏွင့္ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ အခ်ဳိး
၂၀၀၈ ခုႏွစ္ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒအရ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ (ေအာက္လႊတ္ေတာ္)ကို ဖြဲ႔စည္းရာတြင္ ၿမိဳ႕နယ္ကို အေျခခံ၍ လည္းေကာင္း၊ လူဦးေရကို အေျခခံ၍ လည္းေကာင္း ၿမိဳ႕နယ္ ၃၃၀ မွ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ ၃၃၀ ဦး၊ တပ္မေတာ္သား လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ ၁၁၀ ဦး စုစုေပါင္း ၄၄၀ ဦးျဖင့္ ဖြဲ႔စည္းရမည္ ျဖစ္ပါသည္။ အမ်ဳိးသားလႊတ္ေတာ္ (အထက္လႊတ္ေတာ္) ကို ဖြဲ႔စည္းရာတြင္ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရတိုင္း သို႔မဟုတ္ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရေဒသ တစ္ခုစီမွ ကိုယ္စားလွယ္ တစ္ဦးစီ ပါ၀င္ေစၿပီး သက္ဆိုင္ရာ ျပည္ေထာင္စု နယ္ေျမမ်ား အပါအ၀င္ တိုင္းေဒသႀကီး သို႔မဟုတ္ ျပည္နယ္တစ္ခုစီအတြက္ ကိုယ္စားလွယ္ ၁၂ ဦးက်စီ တူညီစြာျဖင့္ ေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္သည့္ အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ ၁၆၈ ဦး၊ သက္ဆိုင္ရာ ျပည္ေထာင္စု နယ္ေျမမ်ားအပါအ၀င္ တိုင္းေဒသႀကီး သို႔မဟုတ္ ျပည္နယ္တစ္ခုစီအတြက္ ကိုယ္စားလွယ္ ေလးဦးက်စီျဖင့္ တပ္မေတာ္သား ကိုယ္စားလွယ္ ၅၆ ဦး စုစုေပါင္း ၂၂၄ ဦးျဖင့္ ဖြဲ႔စည္းရမည္ဟု ေဖာ္ျပခဲ့ပါသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ လူဦးေရႏွင့္ ၿမိဳ႕နယ္အရ ေရြးခ်ယ္ရေသာ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္၌ ရရွိေသာ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ အေရအတြက္ကို တိုင္းရင္းသားမ်ားဘက္က ကန္႔ကြက္ျခင္း မရွိေသာ္လည္း အမ်ဳိးသားလႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ အေရအတြက္မွာ တိုင္းရင္းသားမ်ားအတြက္ မွ်တမႈ မရွိေၾကာင္း ေျပာဆိုမႈမ်ား ရွိခဲ့ပါသည္။ ျပည္နယ္ႏွင့္ တိုင္းေဒသႀကီး ၁၄ ခုမွ ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္ေသာ အမ်ဳိးသားလႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ အေရအတြက္ ၁၆၈ ဦးတြင္ တိုင္းရင္းသား ေဒသမ်ားမွ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ အေရအတြက္မွာ ၈၄ ဦးသာ ပါ၀င္ၿပီး က်န္ ၈၄ ဦးမွာ ဗမာမ်ား ျဖစ္ေနသျဖင့္ ထိုအေရအတြက္ကို မွ်တမႈရွိေစရန္ တိုင္းေဒသႀကီးမ်ားကို ဖ်က္သိမ္းၿပီး ဗမာျပည္နယ္ သီးျခားသတ္မွတ္ရန္ႏွင့္ ရွစ္ျပည္နယ္ဖြဲ႔စည္းရန္ ေတာင္းဆိုမႈမ်ား ရွိလာခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
ျပည္နယ္ႏွင့္ တုိင္းေဒသႀကီးအလုိက္ လူဦးေရ၊ ခ႐ိုင္၊ ၿမိဳ႕နယ္အလုိက္
စဥ္။ျပည္နယ္/တုိင္းေဒသႀကီး ။ အက်ယ္အ၀န္း (စတုရန္းမုိင္)။ လူဦးေရ။ ခ႐ုိင္။ ၿမိဳ႕နယ္။
၁။ ကခ်င္ျပည္နယ္ ၃၄၃၇၉ .၂၂။ ၁၂၅၄၃၈၁။ ၃။ ၁၈။
၂။ကယားျပည္နယ္ ၄၅၂၉ .၅၆။ ၂၇၆၆၉၃။ ၂။ ၇။
၃။ကရင္ျပည္နယ္ ၁၁၇၃၀ .၈၅။ ၁၃၄၇၇၃၂။ ၃။ ၇။
၄။ခ်င္းျပည္နယ္ ၁၃၉၀၆ .၉၇။ ၄၈၇၃၆၁။ ၂။ ၉။
၅။မြန္ျပည္နယ္ ၄၇၄၇ .၇၆။ ၂၅၁၈၁၅၂။ ၂။ ၁၀။
၆။ရခုိင္ျပည္နယ္ ၁၄၂၀၀ .၀၈။ ၂၆၄၉၈၀၂။ ၄။ ၁၇။
၇။ရွမ္းျပည္နယ္ ၆၀၁၅၅ .၂၃။ ၄၆၇၅၅၅၅။ ၁၂။ ၅၄။
၈။မေကြးတုိင္းေဒသႀကီး ၁၇၃၀၅ .၃၂။ ၄၇၇၀၉၀၅။ ၅။ ၂၅။
၉။မႏၱေလးတုိင္းေဒသႀကီး ၁၄၆၅၀ .၈၇။ ၆၉၃၅၃၅၇။ ၈။ ၃၀။
၁၀။ရန္ကုန္တုိင္းေဒသႀကီး ၃၉၆၇ .၈၆။ ၅၉၀၇၂၈။ ၄။ ၄၅။
၁၁။စစ္ကုိင္းတုိင္းေဒသႀကီး ၃၆၅၃၄။ ၅၄၄၉၉၃၄။ ၈။ ၃၈။
၁၂။တနသၤာရီတိုင္းေဒသႀကီး ၁၆၇၃၅ .၅၆။ ၁၃၂၈၈၁၃။ ၃။ ၁၀။
၁၃။ပဲခူးတိုင္းေဒသႀကီး ၁၅၂၁၃ .၃၃။ ၄၉၇၇၉၆၆။ ၄။ ၂၈။
၁၄။ဧရာ၀တီတုိင္းေဒသႀကီး ၁၃၅၂၅ .၁၈။ ၇၀၅၁၃၄၈။ ၆။ ၂၆။
၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ တုိင္းႏွင့္ျပည္နယ္အလိုက္၏ ယွဥ္ၿပိဳင္အေရြးခံ ၾကသူမ်ား
(၁)ကခ်င္ ၉၃။
(၂)ကယား ၃၃။
(၃)ကရင္ ၅၁။
(၄)ခ်င္း ၅၅။
(၅)စစ္ကိုင္း ၂၄၂။
(၆)တနသၤာရီ ၄၅။
(၇)ပဲခူး ၂၅၅။
(၈)မေကြး ၁၇၀။
(၉)မႏၱေလး ၂၉၇။
(၁၀)မြန္ ၉၅။
(၁၁)ရခိုင္ ၁၅၂။
(၁၂)ရန္ကုန္ ၄၀၀။
(၁၃)ရွမ္း ၂၀၄။
(၁၄)ဧရာ၀တီ ၂၀၄။
စုစုေပါင္း ၂၂၉၆
၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးစု အေျခခံပါတီ ၃၆ ပါတီ၊ ေက်ာင္းသားလူငယ္ပါတီ ရွစ္ပါတီ၊ ႏုိင္ငံေရး သမားေဟာင္းမ်ားပါတီ ၂၀ ပါတီ၊ ႏုိင္ငံေရး အရည္အေသြးစုံပါတီ ၂၉ ပါတီ၊ စုစုေပါင္း ၉၃ ပါတီ ၀င္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ ခဲ့ပါသည္။ ထုိသုိ႔ ယွဥ္ၿပိဳင္ရာတြင္ ကခ်င္ေျခာက္ပါတီ၊ ကယားႏွစ္ပါတီ၊ ကရင္သံုးပါတီ၊ ခ်င္းႏွစ္ပါတီ၊ မြန္တစ္ပါတီ၊ ဗမာ ၅၇ ပါတီ၊ ရခုိင္ကိုးပါတီ၊ ရွမ္း ၁၂ ပါတီ၊ နာဂတစ္ပါတီ အစရွိသျဖင့္ ၀င္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ခဲ့ၿပီး ဗမာပါတီျဖစ္ေသာ အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္က မဲဆႏၵနယ္ အမ်ားဆုံးတြင္ အႏုိင္ရရွိခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ပါ၀င္ယွဥ္ၿပိဳင္ခဲ့ၿပီး ေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ခံရေသာ ပါတီမ်ားႏွင့္ အႏုိင္ရ ကုိယ္စားလွယ္ အေရအတြက္
စဥ္ပါတီအမည္ကုိယ္စားလွယ္အေရအတြက္
၁။အမ်ဳိးသား ဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ၃၉၂ ဦး။
၂။ရွမ္းတုိင္းရင္းသားမ်ား ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ၂၁ ဦး။
၃။ရခိုင္ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ ၁၁ ဦး။
၄။တုိင္းရင္းသားစည္းလံုးညီညြတ္ေရးပါတီ ၁၀ ဦး။
၅။မြန္အမ်ဳိးသား ဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ ၅ ဦး။
၆။အမ်ဳိးသား လူ႔အခြင့္အေရးဒီမုိကရက္တစ္ပါတီ ၄ ဦး။
၇။ကခ်င္ျပည္နယ္အမ်ဳိးသား ဒီမုိကေရစီကြန္ဂရက္ ၃ ဦး။
၈။ခ်င္းအမ်ဳိးသား ဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ၃ ဦး။
၉။အမ်ဳိးသား ဒီမုိကေရစီပါတီ ၃ ဦး။
၁၀။ျပည္ေထာင္စု ပအုိ၀္းအမ်ဳိးသားအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ၃ ဦ။
၁၁။ကယားျပည္နယ္ လူမ်ဳိးေပါင္းစံု ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ၂ ဦး။
၁၂။ကယန္းအမ်ဳိးသားမ်ား စည္းလံုးညီညြတ္ေရး ဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ ၂ ဦး။
၁၃။ဇိုမီး အမ်ဳိးသားကြန္ဂရက္ ၂ ဦး။
၁၄။နာဂေတာင္တန္းေဒသတုိးတက္ေရးပါတီ ၂ ဦး။
၁၅။တအာ၀္း(ပေလာင္) အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္၂ ဦး။
၁၆။ကမန္ အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ၁ ဦး။
၁၇။ကရင္ျပည္နယ္ အမ်ဳိးသားမ်ားအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ၁ ဦး။
၁၈။ဒီမုိကေရစီပါတီ ၁ ဦး။
၁၉။ဒီမုိကရက္တစ္ တကၠသုိလ္ဘြဲ႔ရႏွင့္ ေက်ာင္းသားေဟာင္းမ်ားအဖြဲ႔ ၁ ဦး။
၂၀။ျပည္ေထာင္စုတုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ား ဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ၁ ဦး။
၂၁။ျပည္ေထာင္စု ဓႏုအမ်ိဳးသား အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ၁ ဦး။
၂၂။ျပည္ေထာင္စုအမ်ဳိးသားမ်ား ဒီမုိကေရစီပါတီ ၁ ဦး။
၂၃။မရာ ျပည္သူ႔ပါတီ ၁ ဦး။
၂၄။ၿမိဳေခၚခမီ အမ်ဳိးသားညီညြတ္ေရးအဖြဲ႔ ၁ ဦး။
၂၅။မ်ဳိးခ်စ္ရဲေဘာ္ေဟာင္းမ်ားအဖြဲ႔ ၁ ဦး။
၂၆။ရွမ္းျပည္နယ္ ကိုးကန္႔ ဒီမုိကရက္တစ္ပါတီ ၁ ဦး။
၂၇။လားဟူ အမ်ဳိးသားဖြံ႔ ၿဖိဳးတုိးတက္ေရးပါတီ ၁ ဦး။
၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ လႊတ္ေတာ္အလုိက္ ပါတီမ်ားမွ အေရြးခ်ယ္ခံ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား
democracy for burma 